"Zorgen dat de herinnering aan Anne tastbaar blijft"

- Teresien da Silva, conservator AFS -

Een jaar heeft het geduurd om de tweede etage van Merwedeplein 37 terug te brengen in de staat waarin het verkeerde toen de familie Frank er woonde totdat zij moest onderduiken. Geen gemakkelijke opgave was het; er is weinig bewaard gebleven uit die tijd. Maar het schrijfbureautje, dat in Anne’s kamer stond, bestaat gelukkig nog wel. Nauwkeurig is het nagemaakt. Nu staat het op dezelfde plek als in de dagen dat zij er, misschien wel, de eerste regels van haar dagboek schreef.

"Voor mij was het een bijzonder moment toen het bureautje, dat er net zo uitziet als het origineel, weer in Anne's kamer werd terug gezet", zegt Teresien da Silva. Werkzaam voor de Anne Frank Stichting was zij betrokken bij de poging om de woning er hetzelfde uit te laten zien als vroeger. Om er daarna schrijvers in te laten wonen die zich in hun eigen land niet vrij kunnen uiten, maar dat hier in alle rust wel mogen.

"We vonden dat een mooi idee en deden er als AFS graag aan mee", legt da Silva uit; "Behalve dat het huis zo een fraaie bestemming kreeg, zorg je er ook voor dat de herinnering aan de dagen dat de familie Frank er woonde tastbaar blijft."

Naast dat het interieur van het huis werd teruggebracht naar de jaren '30 en '40, werd het ook als zodanig ingericht. Niet precies hetzelfde, maar volgens da Silva "wel met meubels die pasten bij de sfeer die je tegenkomt op de foto's die Anne's vader thuis had gemaakt. Die sfeer hebben we met elkaar, denk ik, aardig weten op te roepen."

Vooral aan het kamertje van Anne en haar zus is veel zorg besteed. Het lijkt erg op wat zij er over schreef in een brief aan haar oma in Zwitserland. Die brief, die bij de inrichting van het vertrek goed van pas kwam, heeft een plekje in de museale collectie die Teresien da Silva beheert. Onlangs mocht zij daar nog iets bijzonders aan toevoegen. Gekregen van iemand die vond dat het beter bij de Anne Frank Stichting thuishoorde dan bij hem.

"Toen wij in Anne's woning bezig waren, kregen wij van iemand een kwitantie waarop stond dat haar vader -toen hij in juli 1942 met zijn gezin ging onderduiken- de huur van het huis niet had opgezegd maar een jaar vooruit had betaald. Wat dat zegt? Misschien wel dat hij geloofde dat er aan alle ellende snel een eind zou komen. Dat hij en zijn gezin spoedig terug zouden keren op het Merwedeplein. Een klein strookje is het maar. Toch zegt het veel over de hoop die de Franks hadden, maar die helaas tevergeefs is geweest."

Anne's huis nadat het, in 2005, net zo was ingericht als toen.

(© Luuk Kramer fotografie, Amsterdam / © ANP Photo / Koen Suyk)

Wil je lezen hoe Anne haar kamer in een brief beschreef,