"Anne zit een beetje in het DNA van onze school"

- Bas Moll, directeur Anne Frankschool -

Nog maar net als directeur verbonden aan de 6e Montessorischool, stuitte Bas Moll op iets bijzonders. Ergens in een kast vond hij wat boekwerkjes die meteen zijn aandacht trokken.

"Toen ik er in keek, zag ik overal namen staan", weet hij zich nog goed te herinneren; "Die namen waren van kinderen die lang geleden als leerling bij ons waren ingeschreven. Maar op veel plekken waren ze doorgestreept en stond er een grote ‘J’ achter."

Al snel ontdekte hij dat het ging om joodse kinderen die door de nazi’s in 1941 van school waren gestuurd. Voortaan moesten zij naar scholen waarop alleen Joden zaten.

Eén van hen was Anne Frank.

Graag had haar juf haar nog een jaartje bij zich willen houden, omdat zij wat moeite had met rekenen. Maar dat ging niet door. Voorbij was de tijd waarin Anne -eerst lopend en later op de fiets- de weg naar het gebouw in de Niersstraat aflegde. Vanaf nu ook niet meer dat meisje in de klas dat graag een boek pakte om te lezen en opstelletjes schreef, want daar was zij dol op.

"In het Montessori-systeem kreeg ze daarvoor alle ruimte", zegt Bas Moll die uitlegt dat er bij hem op school wordt uitgegaan van wat het kind graag wil; "Nog steeds mogen ze, als de lessen beginnen, zelf bepalen wat ze die dag willen doen. Wel letten we erop dat ze serieus met hun werkjes bezig blijven. En dat ze tenslotte dat hebben geleerd, wat ze leren moeten".

Van Anne Frank is bekend dat zij een gewoon meisje was, dat niet veel anders was dan haar klasgenootjes. Dat veranderde toen, kort na de oorlog, haar dagboek werd uitgegeven en de hele wereld kennismaakte met haar. Opeens was zij beroemd. In de jaren ’50 werd besloten om Anne’s lagere school naar haar te vernoemen. Op een foto, die in de werkkamer van Bas Moll hangt, is te zien hoe het naambordje wordt onthuld.

"En nog steeds speelt ze hier een rol", zegt de huidige directeur van wat nu officieel de 6e Openbare Montessorischool Anne Frank heet; "Je zou kunnen zeggen dat ze in het DNA van dit gebouw zit. Je kunt niet om haar heen. Elk kind dat hier les krijgt, kan je wel iets over Anne vertellen. Pas nog hebben we met wat oudere leerlingen gekeken naar een film over de oorlog. Na afloop zijn die bij de andere groepen langsgegaan en hebben daar over die tijd verteld."

Bijna dagelijks heeft Moll te maken met wat de beroemdste leerlinge van zijn school is geworden. Vooral toeristen houden in de Niersstraat even de pas in. Dan maken ze een foto van de voorgevel die beschilderd is met teksten uit Anne’s dagboek. Of vragen ze of ze binnen een kijkje mogen nemen in het lokaal, waarin zij les kreeg en dat er nog net zo uit ziet als toen.

Toch wordt er op gelet dat niet alles draait om Anne Frank.

Behalve zij waren er nog 143 andere kinderen die na de zomer van 1941 niet meer op de school mochten terug komen omdat ze joods waren; 89 van hen hebben de oorlog niet overleefd.

"Met wat andere mensen heb ik uitgezocht wie zij waren", vertelt Bas Moll die daarbij de inschrijfboekjes gebruikte dat hij in zijn werkkamer vond; "Tenslotte hebben we hun namen op een plaquette gezet die nu in de hal hangt. Je ziet wanneer ze geboren zijn en waar ze gestorven zijn; allemaal in kampen hier ver vandaan. Jongens en meisjes, net zoals Anne, die ook niet vergeten mogen worden."

Als je wilt zien, hoe weinig Anne's lokaal is veranderd,